Glasvezelkabels werken door gegevens als lichtpulsen door een streng glas of plastic vezels te verzenden. Hier is een basisoverzicht van hoe ze werken:

Lichte overgang: Een glasvezelkabel bestaat uit een kern, de dunne glas- of plastic streng waar licht doorheen reist, omgeven door een bekledingslaag die licht terug in de kern reflecteert, waardoor signaalverlies wordt voorkomen. De kern en de bekleding hebben verschillende brekingsindices, waardoor totale interne reflectie kan optreden.

Lichtbron: Aan het ene uiteinde van de glasvezelkabel bevindt zich een lichtbron, meestal een laser of een LED (Light Emitting Diode). Deze lichtbron genereert lichtsignalen die in de glasvezelkabel worden doorgegeven.

Voortplanting: De lichtsignalen komen de kern van de glasvezelkabel binnen en reizen langs de lengte ervan via een proces dat totale interne reflectie wordt genoemd. In wezen weerkaatst het licht van de bekledingslaag en reflecteert het voortdurend terug in de kern.

Signaalontvangst: Aan het andere uiteinde van de glasvezelkabel zit een ontvanger die de lichtsignalen detecteert. Deze ontvanger bevat doorgaans een fotodiode of een fotodetector die de lichtsignalen omzet in elektrische signalen.

Dataoverdracht:De elektrische signalen die van de fotodiode worden verkregen, worden vervolgens verwerkt en weer omgezet in digitale gegevens, die kunnen worden begrepen door elektronische apparaten zoals computers, routers of telefoons.

Zeker! Hieronder ziet u de structuur van een optische vezeldiagram:

Kern: De kern is het centrale deel van de optische vezel waar licht doorheen reist. Het is meestal gemaakt van glas of plastic en heeft een hogere brekingsindex dan de bekleding, waardoor licht door totale interne reflectie langs de vezel kan worden geleid.

Bekleding: De bekleding omringt de kern en is gemaakt van een materiaal met een lagere brekingsindex dan de kern. Het doel ervan is om licht terug in de kern te reflecteren, signaalverlies te voorkomen en de integriteit van het lichtsignaal te behouden terwijl het door de vezel reist.

Buffercoating: Bij praktische glasvezelkabels is er vaak een extra laag, een zogenaamde buffercoating, die de bekleding omringt. Deze coating biedt bescherming aan de vezel tegen externe factoren zoals vocht, fysieke schade en temperatuurveranderingen.

Dit basisdiagram illustreert de fundamentele structuur van een optische vezel, maar in praktische toepassingen worden optische vezels samengebundeld in beschermende omhulsels om glasvezelkabels te vormen die worden gebruikt voor telecommunicatie, internettransmissie en diverse andere toepassingen.

Glasvezelkabels bieden verschillende voordelen ten opzichte van traditionele koperkabels, waaronder een hogere bandbreedte, snellere datatransmissiesnelheden, immuniteit tegen elektromagnetische interferentie en een grotere veiligheid vanwege de moeilijkheid om het signaal af te tappen zonder het te verstoren. Deze kenmerken maken glasvezelkabels tot de voorkeurskeuze voor langeafstandstelecommunicatie en snelle internetverbindingen.